شبکه پویا یا رقیبانش؟/ کودکان بر روی الاکلنگ پویا و جم‌جونیور
تاریخ انتشار: ۲۲ تیر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۵۰۶۷۱۷
"پویا"با اینکه ده سال بیشتر ندارد، اما رفیق دیرینه‌ی بسیاری از کودکان شده و محبوبیت نسبتا بالایی بین خردسالان و نوجوانان پیدا کرده است.
گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری دانشجو_ ریحانه ابراهیمی؛ کودکان دهه شصت و هفتاد در تلویزیون پاتوق ثابتی نداشتند گاهی مهمان شبکه دو می‌شدند و در ساعت‌هایی خاص هم به شبکه یک سرک می‌کشیدند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در سال ۱۳۸۹ گروه کودک شبکه یک منحل شد این تصمیم زمانی گرفته شد که گروه کودک به صورت رسمی در شبکه دو سیما شکل گرفت. هم زمان با اجرای سیستم پخش دیجیتال در ایران تعداد شبکه‌های پخش سراسری افزایش یافت و در همین راستا بعد از افتتاح شبکه مستند، شبکه شما، شبکه بازار، شبکه نمایش و شبکه ورزش در ۲۸ تیرماه سال ۱۳۹۰ شبکه پویا به صورت رسمی افتتاح شد. شبکه پویا نخستین شبکه اختصاصی کودک و نوجوان در جمهموری اسلامی ایران بود که در آن زمان زیر نظر مرکز پویانمایی صبا فعالیت می‌کرد. از بیست اردیبهشت ماه ۱۳۹۴ که شبکه کودک و نوجوان راه اندازی شد، کانال پویا به این شبکه منتقل شد و از اول مهرماه ۱۳۹۴ پخش آزمایشی خود را برای خردسالان زیر ۶ سال شروع کرد.
نخستین مدیر "پویا" آقای حسین ساری بود. در آذر ماه ۱۳۹۳ شبکه دو سیما مدیر خودش، آقای علی بخشی زاده تقدیم شبکه پویا کرد. اما یک سال بعد در اردیبهشت ۱۳۹۴ علی اصغر پورمحمدی، معاون سیمای رسانه‌ی ملی، سکان داری شبکه کودک و نوجوان سیما را به دست محمد سرشار سپرد.
پنجره‌های شبکه پویا از ساعت ۸ صبح تا ۱۰ شب به روی مخاطبان این شبکه باز است، اما این بازه‌ی زمانی نیز به دو قسمت تقسیم می‌شود. بازه‌ی زمانی ۸ صبح تا ۲ بعد از ظهر، که این شبکه با آرم پویا برنامه‌های مختص به خردسالان زیر ۶ سال را پخش می‌کند و از ساعت ۱۴ به پخش برنامه برای کودکان ۶ تا ۱۲ سال می‌پردازد فعالیت خودش را با آرم نهال ادامه می‌دهد.
پویا برای پویایی یا برای سکون!
بر اساس سیاست‌های اعلام شده از طرف شبکه پویا، بخش خردسالان ۸۰ درصد برنامه‌های این شبکه انیمیشن بوده و ۲۰ درصد باقی مانده به لایواکشن‌ها یا همان برنامه‌های زنده اختصاص دارد. سهم انیمیشن‌های ایرانی در این شبکه با رقیب خارجی‌اش یکسان است و تقریبا نیمی از برنامه‌ها ایرانی بوده و نیم دیگر اختصاص به انیمیشن‌های ساخت کشورهای دیگر دارد. بخش نهال نیز دارای ۶۰ درصد انیمشن و ۴۰ درصد لایواکشن می‌باشد. اما نهال هم همانند پویا حد میانه را در پخش برنامه‌های خارجی و ایرانی انتخاب کرده است.
در یک پیش دبستانی به مدت ۷ ماه زمانی که کلاس‌ها تمام می‌شدند و کودکان منتظر والدین خود بودند تا به منزل بروند برای گذران این مدت انیمیشن‌های خارجی مثل تام و جری و ... پخش می‌کردند البته تقریبا برای کودکان هر روز یا یک روز در میان قسمت‌های پخش شده در روزهای دیگرگذاشته می‌شد بعد از مدتی تصمیم گرفته شد به جای انمیشین‌های تکراری که نکته آموزنده ایی ندارند اقدام به پخش مجموعه انیمیشن ایرانی "ببعی" شود تا علاوه بر تنوع قسمت‌ها، کودکان نکات تازه ایی نیز یاد بگیرند، اما بعد از گذشت تقریبا یک هفته کودکان اعلام کردند همان تام و جری تکراری را می‌خواهند!
حال این نکته به ذهن می‌آید که انیمیشن‌های قدیمی از چه جذابیتی برخوردار بوده که انمیشین ساز‌های ایرانی این نکات را هنگام ساخت رعایت نکرده اند. رنگ‌های گرم و تند، حرکت زیاد، حالت وفرم چهره کاراکتر‌ها از جمله عواملی هستند که می‌توانند یک انیمیشن را جذاب کنند. در"ببعی" به عنوان یک مجموعه انیمشین ایرانی کاراکتر‌ها دارای رنگ‌های ملایم هستند و در این مجموعه حرکت و اکت خاصی به چشم نمی‌آید و نکته ایی که باعث می‌شود بزرگسالان این مجموعه را برای کودکان خود مناسب ببینید، بیان نکات تربیتی است، ولی این موضوع باعث جذب کودکان نمی‌شود.
در بررسی موفقیت انیمیشن‌های ایرانی پخش شده به سراغ تعدادی از مادرانی رفتیم که یک یا چند کودک داشتند. در این بررسی نکته‌ایی مشخص شد که قابل ذکر است مادرانی که روی تربیت کودک خود حساس بوده و خودشان به دنبال فراهم کردن سرگرمی‌های آموزنده برای کودکانشان بودند و به شبکه‌های کودک به عنوان وقت گذرانی یا صرف سرگرم بودن کودک و ساکت نشستن او نگاه نمی‌کردند برای تماشای تلویزیون (شبکه پویا و برنامه‌های کودک شبکه دو و...) هم، ساعت مشخصی را برای تماشای کودک در نظر گرفته بودند و هم محتوا و عنوان برنامه‌ی آنها مشخص بود.
کودکانی که تجربه هم زمان تماشای برنامه‌های کودک شبکه‌های ایرانی و برنامه‌های کودک شبکه‌های ماهواره‌ایی را داشتند، نسبت به برنامه‌های شبکه‌های ماهواره تمایل بیشتری نشان می‌دادند، اما آنها نام چند برنامه ایرانی را نیز می‌بردند و اشاره می‌کردند این برنامه‌ها هم خوب است. مطرح‌ترین شبکه ماهواره‌ای پخش برنامه‌های کودک به زبان فارسی شبکه جم جونیور است. همه خانواده‌هایی که از ماهواره استفاده می‌کنند و دارای کودک هستند حدالقل یک بار به این شبکه سر زده اند و احتمالا جاذبه‌های بصری بسیار زیاد این شبکه آنها را نمک گیر کرده است. تا قبل از سال ۲۰۰۷، شبکه‌های ماهواره‌ای بخش خاصی تحت عنوان برنامه کودک نداشتند و اگر قرار بود برای بچه‌های چیزی پخش کنند، تنها به بازپخش کارتون‌های قدیمی تام و جری یا پلنگ صورتی اکتفا می‌کردند.
سال ۲۰۰۷ بود که شبکه جم پخش برنامه‌های خود را آغاز کرد و از همان ابتدا در ساعات خاصی از روز به شکل منظم پخش کارتون برای کودکان و نوجوانان را آغاز کرد. نکته، اما اینجا بود که کارتون‌های پخش شده از شبکه جم به هیچ وجه قدیمی نبودند بلکه این شبکه از جدیدترین کارتون‌های روز دنیا که بعضی از آنها هنوز از شبکه‌های اصلی خود در حال پخش بودند استفاده می‌کرد و با دوبله فارسی آنها را پخش می‌کردند.
از سال ۲۰۱۲ میلادی شبکه جم جونیور به صورت رسمی آغاز به فعالیت کرد و در همان ابتدا اقدام به پخش به روزترین انیمشین‌ها کرد که جزیره آرزو‌ها یک نمونه از آن هاست. شاید بتوان یکی از اصلی‌ترین علل موفقیت شبکه جم را در جذب کودکان، همین حساسیت بالای این شبکه روی پخش به روزترین انیمیشن‌ها دانست و البته دوبله اختصاصی فارسی هم مزید بر علت شده است. هر چند که شبکه پویا نیز در قسمت اختصاص داده شده به انیمشین‌های خارجی بعضی از این مجموعه‌ها را پخش می‌کند، اما کودک ترجیح می‌دهد اصل این انیمشین‌ها را بدون محدودیت ساعتی و سانسور ببیند.
مادر آلای ۵ ساله در پاسخ به این سوال که آیا در اثر دیدن برنامه‌های شبکه پویا در کودک شما رفتار منفی یا مثبتی شکل گرفته است، پاسخ داد رفتار خاصی زیاد مشهود نبوده است، اما در زمینه درست کردن کاردستی و کمک دادن در آشپزی فعال‌تر شده است و یا مادر غزل می‌گوید کودکش تحت تاثیر کلیپ قبل از اذان که در شبکه پویا پخش می‌شود چادر سر می‌کند و می‌خواهد نماز بخواند و یا مادر بشری می‌گوید رفتارهای مثبت خیلی دیر‌تر در فرزندش شکل می‌گیرد و رفتارهای منفی خیلی سریعتر اثر خودش را نشان می‌هد.
دوگانه‌ایی بین پویا و بهتر از آن
یکی از مواردی که تقریبا تعداد زیادی از مادران مطرح کردند این بود که ما بچه‌هایمان را از سر ناچاری پای این برنامه‌ها و شبکه‌ها می‌نشانیم و اگر برنامه‌ها و انیمیشن‌های جذاب‌تر و خلاقانه‌تری باشد الویت ما برای کودکانمان آنها می‌شود. در این بین مادرانی هم بودند که با اشاره به عنوان برخی برنامه‌های شبکه پویا مطرح کردند این برنامه‌ها برای فرزندانشان جالب است و با تمایل خودشان این برنامه‌ها را تماشا می‌کنند.
تقریبا همه مادرانی که با آنها صحبت شد، به این نکته اشاره کردندکه شبکه پویا، باید در زمینه آموزش‌های مختلف به کودکان بیشتر برنامه سازی کند و برای ایجاد و تثبیت رفتارهای مثبت در کودکان تلاش کند و نکته دیگر که به آن شاره شد این بود که پویا باید برنامه‌هایی که اثرات منفی از جمله خشونت و ... را بر کودکان دارد را حذف کند.
"آفتابگردون"، "دورت بگردم ایران"، "کلبه عمو پورنگ" از برنامه‌هایی بودند که تقریبا تعداد زیادی آنها را به عنوان برنامه‌های جالب نام بردند.
صنعت انیمیشن چند سالی است که در ایران رونق خاصی گرفته و پیشرفت قابل توجهی کرده است. مخاطب ایرانی نشان داده است اگر محتوا و کیفیت در انیمیشن ایرانی ببیند حتما از آن استقبال می‌کند برای نمونه می‌توان به "فیلشاه" اشاره کرد. شبکه پویا به عنوان فعال در زمینه کودک باید با توجه به شرایط روز و نیازهای خانواده‌ها و کودکان دست به تولید انمیشین‌های قانع کننده و جذاب برای کودک امروزی بزند که نه تنها پاسخ‌گوی نیاز خانواده و کودک در زمینه تماشای انیمیشن باشد بلکه این قشر را از سرگردانی برای یافتن محتوای مناسب و آموزنده دربیاورد.
شبکه پویا اگر می‌خواهد رقابت میان خودش و شبکه جم جونیور را به نفع خودش تمام کند باید یک تحول جدی درون خودش ایجاد کند. یکی از مهم‌ترین تغییرات این است که باید انتخاب‌های خودش را در تولید و پخش انیمیشن بسیار به روز‌ترکند. نکته دیگر توجه به علاقه و ذائقه‌ی کودک امروزی است. درست است که کارتن‌هایی مانند "حنا"، " آنشرلی" و... برای نسل دهه ۷۰ و ۶۰ خیلی جذاب بوده، اما این دلیلی نمی‌شود بر اینکه هنوز هم کودک دهه ۹۰ و ۸۰ آنها را جذاب بداند.
نکته دیگر این است که پویا می‌خواهد دلسوز کودک ما باشد، ولی مسئله این است که آموزش مسائل تربیتی برای کودکان به صورت مستقیم اثر زیادی ندارد و حتی باعث می‌شود کودک از آنها زده شود. اینکه ما بخواهیم از طریق انیمیشن مسائل تربیتی به کودک بیاموزیم بسیار خوب است، اما این نکته لازمه داشتن اطلاعات زیاد درباره شیوه‌های تربیت کودک است.
منبع: خبرگزاری دانشجو
کلیدواژه: پرونده صدا و سیما شبکه پویا انیمیشن شبکه های ماهواره برنامه های کودک برنامه ها برای کودکان انیمیشن ها پخش برنامه برای کودک کودک شبکه شبکه پویا شبکه جم شبکه دو شبکه ها ی کودک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت snn.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری دانشجو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۵۰۶۷۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مداخله به‌هنگام، راه کنترل نشانه‌های اوتیسم
در حال حاضر هیچ درمان قطعی و مشخصی برای اوتیسم شناسایی نشده است، اما روش‌های زیادی برای کاهش علائم و افزایش توانایی‌های فرد مبتلا وجود دارد، اگر اطرافیان کودک با نشانه‌های رفتاری آغازین اختلال اوتیسم آشنا باشند، با انجام مداخلات به‌هنگام می‌توانند از تشدید علائم آن جلوگیری کنند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، اوتیسم که به علت وجود نقص‌هایی در برقراری ارتباط اجتماعی، ارتباط چشمی، مناسبت‌های اجتماعی و فرو رفتن فرد مبتلا در خود است، به معنای لغوی در خود ماندگی نیز شناخته می‌شود و در گروه اختلالات عصبی-رشدی قرار دارد، زیرا بر رشد عصبی و عملکرد مغز تأثیر می‌گذارد و از ابتدای دوره رشد کودک آغاز می‌شود و تا پایان عمر او ادامه خواهد داشت.
برای درمان اختلال اوتیسم داروی خاصی وجود ندارد و تنها با مداخله‌های آموزشی و رفتاری طولانی مدت می‌توان از شدت علائم آن کاست، این اختلال در سه سال اول زندگی کودک آغاز می‌شود که اگر اطرافیان کودک با نشانه‌های رفتاری آغازین آن آشنا باشند، با انجام مداخلات به‌هنگام مانند رفتاردرمانی، کار درمانی و آموزش ویژه می‌توانند از تشدید علائم آن جلوگیری کنند.
در حال حاضر هیچ درمان قطعی و مشخصی برای اوتیسم شناسایی نشده است، اما روش‌های زیادی برای کاهش علائم و افزایش توانایی‌های فرد مبتلا وجود دارد، به نظر می‌رسد تشخیص زودهنگام بیماری و شروع روش‌های درمانی تأثیرات مثبت بیشتری بر بهبود وضعیت فرد داشته باشد.
امیر سالار شریفی، روان‌شناس و مشاور خانواده و دانشجو دکتری روانشناسی کودکان استثنایی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا در خصوص غربالگری اوتیسم اظهار می‌کند: اولین افرادی که می‌توانند به صورت آگاهانه و با مداخله زودهنگام متوجه وجود این اختلال شوند، خانواده‌ها هستند.
وی با بیان اینکه خانواده‌ها باید در صورت تشخیص این اختلال آن را بپذیرند و دست به انکار نزنند، می‌افزاید: والدین باید آگاهانه، بدون تعصب و با پذیرش بالا با مشاهده رفتارها و نشانه‌هایی که نسبت به رشد فرزندشان متفاوت است، به متخصصانی که صلاحیت تشخیص این اختلال را دارند مراجعه و مراحل آزمون و مصاحبه را طی کنند تا بتوانند بروز قطعی این اختلال را تشخیص دهند.
این آهنگ‌ساز و فعال حوزه موسیقی درمانی با اشاره به اینکه پس از تشخیص قطعی فرد متخصص نسبت به بروز اختلال طیف اوتیسم باید سعی بر بهبود و کاهش علائم اختلال داشته باشیم، ادامه می‌دهد: به‌طور معمول علائم اختلال طیف اوتیسم در بازه سنی دو تا پنج سال بروز پیدا می‌کنند و فقدان انجام فعالیت‌های معمول می‌تواند هشدار دهنده این موضوع باشد، برای مثال کودک در زمانی که به نسبت همسالان باید توانایی سخن گفتن داشته باشد، اما سخن نمی‌گوید، می‌تواند نشانه‌ای برای ابتلاء به اختلال طیف اوتیسم باشد.
شریفی عنوان می‌کند: دوری کردن از برقراری ارتباط چشمی با دیگر افراد، درگیری‌های حسی مانند بال بال زدن، مشکلات تغذیه و گوارشی، گریه و بی‌تابی بسیار زیاد ناشی از اضطراب بالا، بازی با وسایل محدود یا دوری کردن از انجام بازی‌هایی که اقتضای سن فرزندان است، می‌تواند از دیگر نشانه‌های اولیه تشخیص اختلال طیف اوتیسم باشد.
وی با تاکید بر اینکه اختلال اوتیسم شامل طیف‌های گوناگون است و امکان دارد فرد اوتیسم تنها تعداد محدودی از نشانه‌های این اختلال را دارا باشد، اضافه می‌کند: هرچه بروز و ظهور نشانه‌ها در فرد کمتر باشد، با طیف خفیف‌تری از اوتیسم مواجه خواهیم بود و هرچه تعداد و شدت بروز علائم بیشتر شود، با طیف شدیدتری از اختلال اوتیسم روبه‌رو خواهیم بود.
این روان‌شناس با یادآوری این نکته که بهترین برخورد خانواده‌ها در مواجهه با بروز اختلال طیف اوتیسم در فرزندان، پذیرش است، خاطرنشان می‌کند: افراد اوتیسم در یک بازه زمانی طلایی که به طور معمول کمتر از سن ۱۱ سالگی است، می‌توانند دست به اقدام برای بهبود عملکرد و کاهش علائم بزنند، اما با انکار والدین اقدامی برای بهبود صورت نمی‌گیرد و این زمان طلایی از دست می‌رود.
شریفی می‌افزاید: با توجه به اینکه اعصاب و نورون‌های کودکان اوتیسم در سن طلایی تشخیص، قابلیت بازسازی خود و باز ارتباط‌گیری با دیگر اعصاب را دارند و انعطاف‌پذیری عصبی در سیستم عصبی کودکان اوتیسم اتفاق می‌افتد که سبب بهبود عملکرد آنها می‌شود، نیاز است با مداخله‌های زودهنگام و اقدامات برنامه‌ریزی شده فرد اوتیسم تحت درمان قرار بگیرد.
وی در خصوص مراحل غربالگری و تشخیص اوتیسم بیان می‌کند: سازمان بهزیستی کشور و بعضی از سازمان‌های خصوصی آزمون‌هایی مجازی را در صفحه موتورهای جست‌وجوگر ایجاد کرده‌اند که خانواده‌ها می‌توانند با شرکت در این آزمون‌ها و پاسخ به سوالات آن تشخیص اولیه نشانه‌های اوتیسم را انجام دهند، اما باید برای تشخیص قطعی به متخصص مراجعه کنند.
دانشجو دکتری روانشناسی کودکان استثنایی با تاکید بر اینکه نباید برای تشخیص قطعی به نتایج آزمون‌های مجازی اکتفا کرد، می‌گوید: غربالگری اختلال اوتیسم در سنین متفاوت به علت ویژگی‌ها و رفتارهای هر دوره سنی، سوالات متفاوتی دارد و نیاز است برای تشخیص قطعی و دقیق‌تر این اختلال به افراد متخصص مراجعه شود.
شریفی در خصوص هزینه‌های غربالگری عنوان می‌کند: استفاده از آزمون‌های مجازی برخط برای تشخیص خانگی و مراجعه به سازمان بهزیستی برای انجام غربالگری رایگان است و هزینه‌ای برای خانواده‌ها ندارد، اما مراجعه به مراکز خصوصی، خانواده‌ها باید هزینه‌ای را پرداخت کنند.
معصومه یزدانی‌پور، پژوهشگر حیطه کودکان با نیازهای خاص و مدرس دانشگاه در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به اینکه فرد اوتیسم نمی‌تواند به صورت اختیاری علائم و نشانه‌های اختلال اوتیسم را کنترل کند، اظهار می‌کند: نداشتن توانایی کنترل کردن نشانه‌ها مربوط به مسئله‌های عصب شناختی است که باعث می‌شود فرد اوتیسم رفتارهایی را از خود بروز دهد که اختیاری نبوده و کنترل آن در توان او نیست.
وی با بیان اینکه انجام غربالگری، مرحله اولیه تشخیص اختلال اوتیسم است و نمی‌تواند سبب کنترل نشانه‌های اوتیسم در افراد شود، می‌افزاید: هرچه غربالگری تشخیص اوتیسم زودتر انجام شود، مؤثرتر خواهد بود، چراکه فرد اوتیسم سریعتر وارد فرایند درمان می‌شود و مراحل آن را طی می‌کند.
این دانشجو دکتری روانشناسی و آموزش کودکان با نیازهای خاص با اشاره به اینکه شرایط گوناگونی برای تشخیص اختلال اوتیسم در افراد به‌ویژه کودکان وجود دارد، ادامه می‌دهد: هنگامی که والدین متوجه وجود تفاوت‌های رفتاری میان فرزند خود و دیگر همسالانش شوند، باید برای تشخیص قطعی به متخصص مراجعه کنند، برای مثال اگر فرزندشان در برقراری ارتباط عملکرد ضعیفی داشته باشد و از تماس چشمی با دیگران خودداری کند یا در مواجهه با نور شدید شروع به جیغ زدن کند، می‌تواند نشانه‌هایی از اختلال اوتیسم باشد.
یزدانی‌پور عنوان می‌کند: با افزایش سن فرد اوتیسم، روزهای بیشتری برای مداخله به‌هنگام از دست می‌رود و امکان دارد نتوانیم از دوران طلایی تشخیص اوتیسم به خوبی استفاده کنیم؛ هنگامی که والدین اطلاعات کافی در خصوص تشخیص اختلال اوتیسم در فرزند خود را نداشته باشند، تشخیص اختلال اوتیسم در تعامل فرزند با دیگران صورت می‌گیرد.
وی اضافه می‌کند: با افزایش سن کودک اوتیسم و ورود او در جمعی از افراد هم‌سن و برقراری ارتباط با آنها در قالب کلاس‌های آموزشی سبب بروز تفاوت رفتار فرد اوتیسم با دیگر هم‌سن‌وسالان می‌شود، اما به‌طور معمول در این شرایط مقداری از زمان طلایی تشخیص را از دست داده‌ایم و باید در صورت تشخیص، مداخله به‌هنگام صورت گیرد.
پژوهشگر حیطه کودکان با نیازهای خاص خاطرنشان می‌کند: منظور از مداخله به‌هنگام، برگزاری دوره‌های درمانی برای کودکان زیر شش سال است، زیرا در این سن مغز کودکان انعطاف‌پذیری بیشتری دارد و با انجام تمرین‌های درمانی مانند کار درمانی، بازی درمانی و توانبخشی شناختی، ارتباط بیشتری میان اعصاب مغزی کودک برقرار می‌شود که سبب بهبود عملکرد او خواهد شد.
یزدانی‌پور با اشاره به اینکه گاهی تشخیص اختلال در برخی از افراد اوتیسم در طرح سنجشی که برای ورود کودکان به مدرسه برگزار می‌شود، صورت می‌گیرد، می‌افزاید: به صورت کلی در تشخیص اختلال اوتیسم در کودکان، اطرافیان کودک شامل والدین، خانواده، معلم و مربی متوجه بروز رفتارهای متفاوت کودک می‌شوند و با ارجاع دادن او به متخصص روان‌شناس و روان‌پزشک فرایند تشخیص قطعی کودک انجام می‌گیرد.
وی با بیان اینکه مهم‌ترین ابزار روان‌شناس‌ها برای تشخیص اختلال اوتیسم، بررسی تاریخچه خانوادگی، مصاحبه و مشاهده است، تصریح می‌کند: به طور معمول با بررسی تاریخچه خانوادگی در ابتلاء به اختلال اوتیسم و مصاحبه با والدین فرد مبتلا می‌توانیم بروز اختلال اوتیسم را تشخیص دهیم، همچنین برای بررسی عملکرد و توانمندی‌های فرد اوتیسم نیاز است تا این افراد در یک آزمون هوشی شرکت کنند، اگرچه آزمون‌های دیگری برای تشخیص اختلال اوتیسم وجود دارد، اما بیشتر جنبه پژوهشی دارند و کمتر در تشخیص‌های بالینی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
بر این اساس، هنگامی که از درمان اختلال طیف اوتیسم صحبت می‌کنیم، منظور مداخله‌های به‌هنگام است که سبب کنترل شدت بروز علائم و نشانه‌های این اختلال می‌شود، برای مثال با مداخله زودهنگام می‌توان بیش‌تحریکی و کم‌تحریکی افراد اوتیسم را کنترل کرد، اما نمی‌توان به صورت کامل شدت نشانه‌های فرد اوتیسم را به صفر رساند و از بین برد.
تشخیص به موقع اختلال اوتیسم توسط والدین در بهبود و کنترل علائم فرد اوتیسم نقش بسزایی دارد، بنابراین والدین باید با مطالعه و کسب آگاهی در خصوص مراحل رشد کودک، فرزند خود را در ابعاد مختلف فردی، اجتماعی، رفتاری و ذهنی مورد بررسی قرار دهند و در صورت وجود ناهماهنگی، از انکار دوری کنند و به شناسایی و درمان اختلال بپردازند تا با استفاده از زمان طلایی تشخیص بتوانند شدت نشانه‌های این اختلال را در فرزند خود کاهش دهند.
کد خبر 747069
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟